ACCESO: Na vila de Vegadeo collemos a estrada que sobe ao Porto de A Garganta e aquí en dirección a Vilanova d´Oscos ata a Ponte de Penacoba.

HORARIO: Entre 6 e 7 horas.     TIPO DE ROTA: Circular       DESNIVEL: 450 m.

DIFICULTADE: Media.     DISTANCIA TOTAL: 20 km            MAPAS: I.G.N. – 25 – IV – 49 - II

DESCRICIÓN DA ROTA: O punto de partida atópase na estrada rexional que atravesa toda a comarca osqueña (AS-13) máis ou menos na pequena aldea de Penacoba, xustamente onde existe unha ponte sobro do regato Acebeiral.

1ª Parte: Na Ponte de Penacoba comeza a pista de inmellorable trazado. Nos primeiros pasos sae un camiño a nosa esquerda que non tomaremos para seguir de fronte, deste xeito a pista vai xirando á esquerda internándose por unha pequena bagoada e aparecendo outro cruce no cal tomaremos a pista da esquerda que nos leva cara enriba seguindo sempre de fronte en tódolos cruces ate chegar  á liña de cumios na que temos unha estrada asfaltada que comunica o Porto de A Garganta con Boal polo Gumio.

       Agora espéranos unha marcha fácil pola estrada asfaltada ate un cimbro chamado Campo da Bobia. Este tramo ofrécenos amplas vistas sobro dos cumios despexados e masas forestais, con matueiras e reforestacións de pinos.

2ª Parte: Dende o Campo da Bobia podemos subir de fronte ao Pico da Bobia (El Filso) (1.197m) que acadaremos sen moitos esforzos para poder contemplar a marabillosa paisaxe que nos depara este cumio dos Oscos.

    Despois de descansar, tomaremos o camiño de volta ate a estrada asfaltada onde camiñaremos uns douscentos metros para abandonala por un sendeiro que baixa a nosa esquerda.

   Esta parte da rota é especialmente rechamante, deberemos adiviñar, ás veces, por onde descorre o camiño medio tapado entre as xestas que o invaden, máis non ten perda porque intuímo-lo percorrido que baixa cara a aldea de A Bobia. Deixamos esta aldea abandonada e seguimos faldreando por camiños entretidos para chegar ate O Picón tamén despoboado.

   Merece a pena descansar e gozar da paisaxe, neste tempo inmellorable pola frondosidade dos bosques. Retomámo-la marcha para máis tarde entrar en San Cristobo cunha casa habitada, aquí poderemos observar a arquitectura popular é a súa igrexa.

    De tódolos camiños que existen, colleremos o que vai cara ao sur, que segue bordeando a ladeira con pequenas pendentes e que nos leva á aldea de Murias, dende aquí seguimos por un camiño á dereita, por certo bastante pendente, subimos ate a Sela de Murias onde tras descansar brevemente retomamos camiño en dirección sur pola vertente oriental do Pico Murias. Ao pouco o camiño mellora e métese uns quilómetros ate un outeiro baixo as ladeiras de Pena Cagadoira e Pena Redonda, case a medio quilómetro do cumio aparece un sendeiro pola dereita que colleremos para así abandonar a pista e descender ate o val do río Vilanova.

    Esta baixada ten uns dous quilómetros que nos leva ate Ovellariza e xa neste lugar so temos que descender outros cincocentos metros mais para chegar ate a canle do río Vilanova e acceder á capital do concello: Vilanova d´Oscos.

SITUACIÓN: San Pedro de Paredes -  Valdés - Asturias

ACCESO: Para chegar a Paredes na N-634 a altura de Brieves temos un desvío que nos leva o comezo da rota.

HORARIO: 6 horas.                DESNIVEL: 450 m.                    DIFICULTADE: Media.

SINOPSE: O percorrido ofrece indubidable interese para os afeizoados a natureza, pois as Foces doEsva constitúen un dos paraxes máis ricos en canto á fauna e flora do Principado.

      Temos un fermoso espectáculo de vexetación con vetustos exemplares de carballos, olmos de montaña, freixos, pedrairos, bidueiros, faias, acivros, cereixos e árbores de ribeira.

      A fauna contempla exemplares como son os xabarís, lontras, lobos, teixugos, xinetas e pomba torcaz.

      Debemos poñer especial atención nos tramos de subida e baixada, sobre todo si o camiño está mollado e esbaradizo. Tamén temos tramos de notable dificultade debido as fortes pendentes tanto de subida como de baixada.

DESCRICIÓN DA ROTA: O comezo desta rota atópase en San Pedro de Paredes. Nada máis deixar detrás as derradeiras casas  atravesamos o río Esva por unha pequena ponte de pedra e así chegar o cemiterio desta aldea.

      Na outra beira temos uns camiños dos cales colleremos o da dereita aínda que todos eles van o mesmo punto. Este camiño gana pendente por unha ladeira cortada a pico sobre unha revolta do río, de acusada pendente, era usado polos vaqueiros de alzada que levaban o seu gando as praderías de Tineo, Cangas del Narcea e Somiedo.

      Por esta ladeira da Serra de Adrado subiremos entre uces, castiñeiros e bidueiros ate as brañas máis altas situadas no límite do concello. Ao longo do camiño van aparecendo cortíns (construcións circulares para protexer os trobos). O Esva vai bordeando esta serra e na ladeira a nosa esquerda podemos ver o dolmen de Restiello mentres os eucaliptos modifican radicalmente a paisaxe polas repoboacións feitas brutalmente desta especie.

            Segundo nos vamos achegando a Adrado vamos atopándonos con prados cercados con muros de laxe e as vivendas salpuxan a paisaxe. Adrado e Pena son brañas de alzada onde vivían os vaqueiros no inverno mentres esperaban para saír cara aos pastos de Bustellán e Somiedo. Agora temos unha paisaxe de matueiras con repoboación de piñeiros e eucaliptos aínda que tamén se conservan nas ladeiras do norte de Adrado boas carballeiras mesturadas con castiñeiros e faias.

      De Adrado seguiremos o camiño paralelo ao límite do concello entre casas prados e bosques camiñaremos  ate saír ao descampado. Colleremos un sendeiro que con dirección a Bustiello chega ate o lugar chamado Cabanón. A partir de aquí un camiño á esquerda levaranos por un sendeiro escavado na rocha  que vamos seguir ate acadar o encoro que regulaba o caudal da auga e que vai baixando cara ao río. En menos de media hora chegaremos ao Esva. As paredes das rochas están tapizadas de mofo, ouricela e fentos, polo fondo do val os amieiros acompañan o río serpexante ademais de freixos, abeleiras e carballos. Nalgúns tramos o sendeiro é un estreito paso de un metro entre o río e a parede que aparece totalmente cuberta de fentos e musgos. Camiñaremos debaixo de amieiros que fan un ambiente sombrío e húmido para por último pasar unhas escaleiras de formigón feitas enriba da pena. Logo de pasar esta escaleiras teremos que aferrarnos as rochas para acadar o encoro.

     Faremos o regreso ate o almacén e logo, pouco despois temos unha intersección a dereita que nos leva a central hidroeléctrica, hoxe en desuso e abandonada a cal podemos visitar. Logo volvemos ao camiño principal que con suaves pendentes levaranos cara a veiga de Bustiello dende a que chegaremos a San Pedro pola estrada.

SITUACIÓN: Santa Eulalia d´Oscos – Asturias

ACCESO: Dende a Veiga pola estrada da Garganta e logo aquí collemos a dereita a estrada en dirección Fonsagrada.

HORARIO: De 5 a 6 horas.              DIFICULTADE: Baixa

SINOPSE: Situada no occidente de Asturias, Santalla d´Oscos ten antigas tradicións e gran interese histórico. Bosques autóctonos, arquitectura popular e talleres artesáns dentro dun marco rural tradicional que dan boa mostra do ideal que resulta a práctica do sendeirismo neste concello de Asturias.

            Seimeira e un nome que se da nesta zona a un salto de auga. Situada nas profundidades dunha fraga, esta fervenza sorpréndenos nun recuncho do camiño.

            Rota de fácil andar e de plena paz xunto ao río Agüeira.

            Aproveitaremos para visitar a fermosa vila de Santalla d´Oscos, capital do concello onde temos a Casona de Prida (s. XVII e XVIII ) e a igrexa parroquial.

DESCRICIÓN DA ROTA: O concello de Santa Eulalia d´Oscos é un paraíso escondido entre bosques milenarios, con unha riqueza natural e cultural sorprendente neste recuncho do Occidente Asturiano.

      Partimos do mesmo centro urbano de Santa Eulalia ou Santalla como tamén se dí, para atravesar a estrada que vai á Fonsagrada e por pista asfaltada chegar ao comezo da rota situada na área recreativa de Agüeira.

      Saímos da area recreativa a través da natureza autóctona pola beira do río entre antigas corripas e cortíns, logo de percorrer cincocentos metros chegamos a aldea de Pumares de antiga actividade ferreira. Seguimos o camiño gozando pola beira do río e subindo suavemente para chegar a aldea abandonada de Ancadeira de antiga servidume. Sigue o camiño entre castiñeiros e carballos que nos fan un entretido andar, axiña vemos a seimeira altiva, duns quince ou vinte metros, pola cal o Agüeira se precipita facendo unha fermosa fervenza para a foto de rigor.

      Volvemos uns metros para retomar o camiño subindo polo bosque por un sendeiro empinado  para chegar a Busqueimado onde xunto a capela e debaixo de dous teixos daremos conta da xanta.

      Logo de repoñer forzas e folgos volvemos polo mesmo camiño medio quilómetro onde chegamos a unha bifurcación. Aquí temos dúas opcións: Unha é coller o mesmo camiño polo que subimos e volver ao comezo da rota polo sendeiro da subida, sen dúbida máis fácil que coller a segunda opción que nos levará cara a aldea de Ventoso logo de baixar a un regato que ven  do Ventorrillo, o cal teremos que cruzar e subir por un camiño con un lameiro de considerables proporcións antes de chegar a Ventoso.

      Logo de cruzar esta aldea  por pista asfaltada collemos un sendeiro a nosa esquerda que baixa cara a aldea abandonada de Ancadeira e dende aquí seguimos polo mesmo camiño ata o comezo desta excursión. A area recreativa de Agüeira.

SITUACIÓN: Pesoz  (Asturias)

ACCESO: A Pesoz chégase pola estrada que dende a Veiga sobe a Garganta, logo aquí collemos á esquerda cara Vilanova e San Martín d´Oscos e sen desviarnos chegamos a Pesoz. A Pesoz tamén se vai dende Navia pola estrada que sobe a Grandas de Salime.

HORARIO: De 3 a 4 horas.                         DIFICULTADE: Baixa

DESCRICIÓN DA ROTA: Esta andaina comeza na vila de Pesoz collendo o antigo camiño que vai a Vilarmarzo. Logo de pasar xunto ao albergue comeza a baixada cara ao río Agüeira ao amparo de frondosos castiñeiros. O camiño cruza o río por unha vella ponte subindo pola ladeira do monte que temos enfronte. Tras unhas cantas pegadas atopamos unha desviación á esquerda máis nós vamos de fronte para seguir gañando altura, atravesando un frondoso souto ata que aparece unha sinal nunha bifurcación. Aquí temos dúas opcións: Podemos seguir de fronte para facer unha visita ao mazo de Mon, cun percorrido de 4 km ida e volta, ou xirar á dereita, sendeiro que debemos coller de calquera maneira, para baixar ate a mesma cunca do río Ahío.

    Aparece unha pontella de madeira para cruzar o río e, un pouco máis abaixo, as ruínas do muíño de Sequeiros. Antes de proseguir podemos descansar un anaco neste sitio tan acolledor pois a rota de hoxe e curta e sóbranos moito tempo.

    Tras esta parada comezamos o segundo tramo desta andaina, unha longa subida pero de pouca pendente para pasar debaixo do Cerro Payalín.

    O noso camiñar segue pola esquerda subindo pola ladeira debaixo de piñeiros e castiñeiros ate que rematamos chegando a unha pista. Cruzamos e seguimos de fronte avanzando pola ladeira do monte de La Gamallosa no camiño no que nos vai achegar a capela de San Miguel.

      Seguimos faldreando a media ladeira entre prados e terras de labranza saíndo ao remate a unha pista asfaltada que en pouco máis de trescentos metros levaranos á Argul.

      A esta singular aldea imos adicarlle un anaco de tempo do noso percorrido. Argul e un singular conxunto arquitectónico tradicional que nos fai lembrar tempos pasados, con casas de paredes de pedra con teitos de laxe e pasadizos escavados nas rochas que antigamente comunicaban as casas.

      Xa solo nos falta volver ao punto de saída: Pesoz. O derradeiro tramo do percorrido de hoxe segue pola pista da entrada de Argul, sempre a media ladeira e baixando paseniño polo monte durante dous quilómetros ate chegar de novo o río Augueira moi preto da confluencia co río Ahío.

      Cruzamos o río pola ponte  aparecéndonos unha volta a esquerda, e uns metros máis aló collemos un carreiro á dereita que superando unha forte pendente nos leva ao punto onde comezamos a andaina.