SITUACIÓN: Taramundi (Asturias)

PUNTO DE PARTIDA: A Vaga (986 m)

ACCESO: Dende A Veiga pola estrada que sobe a Garganta. Logo en dirección a Santalla d´Oscos para coller un desvío á dereita en dirección ao Couso. 

HORARIO: 4/5 horas                             DESNIVEL ACUMULADO DE SUBIDA: 438  m                              

DESNIVEL ACUMULADO DE BAIXADA: 1.158 m                                   DISTANCIA: 15,5 km                      

DIFICULTADE: Baixa/Media                  TIPO DE RUTA: Travesía              MAPA: I.G.N. – 25 – III 

SINOPSE: De amplas panorámicas no seu comezo, onde se pode ver Os Ancares e A Fonsagrada, ata fermosos soutos e lugares nos depara esta camiñada engadindo, ademais os museos etnográficos de Os Teixois, Esquíos e Mazonovo.

DESCRICIÓN DA RUTA: A ruta comeza a uns dous quilómetros e medio da Garganta en dirección ao Couso. Neste lugar sae unha pista pola dereita ao abrigo de pequenas prantacións de pinos que sen perda ningunha en pouco máis de media hora nos achega a aldea de O Teixo.

      Seguimos a estrada asfaltada uns metros en dirección a Santa Marina para abandonala de seguida e coller unha pista que en suave baixada nos aproxima ao regato das Mestas pasando por un estreito sendeiro ao abrigo dun bosque de castiñeiros, ata acadar a fermosa aldea de Santa Marina. Este lugar aínda conserva un recio aspecto de aldea do occidente asturiano, con edificacións que se caracterizan pola súa arquitectura sólida e austera, de edificios de mampostaría e cubertas de laxe.

      Atravesamos o núcleo de Santa Marina para seguir por un sendeiro que pasa preto da capela cara a casaría de Almallos.

      De seguida comeza a longa baixada por un sendeiro que transita polo medio dun frondoso bosque de castiñeiros ata acceder á pista de Taramundi as Veigas. Neste punto collemos o sendeiro que baixa aos Teixois, lugar onde se sitúa un dos conxuntos etnográficos de maior interese do Principado de Asturias.

     Partimos dos Teixois por un camiño que sobe ata atoparse de novo coa estrada, pola que camiñamos uns metros para coller un desvío que sae pola dereita e baixa camiño do río de Turía. Cruzamos por unha ponte de madeira subindo ata os Esquíos, onde existe unha fábrica de navallas.

        Pouco máis adiante temos un desvío á esquerda que sinala a fervenza da Salgueira, que suporá un pouco máis de media hora subir a visitar este lugar. O camiño segue por pista asfaltada  ata que atravesa de novo o río Turía camiño do casarío de A Granda.

      Saímos á estrada asfaltada para coller unha forte baixada que nos deposita no lugar de Mazonovo, onde, tamén, existe outro museo etnográfico de gran interese.

Dende aquí, todo en subida, chegamos axiña a Taramundi.

SITUACIÓN: Cudillero (Asturias)

PUNTO DE PARTIDA: San Martín de Luíña (100 m)

ACCESO: Dende a autoestrada A – 8 coller a saída 445 a Oviñana, Soto de Luíña, Valdredo e Albuerne. Logo na rotonda collemos a segunda saída cara a estrada N – 632, para xirar máis tarde á dereita collendo a AS – 222 ata a igrexa.

HORARIO: 5/6 horas      DESNIVEL DE SUBIDA: 645 m    DESNIVEL DE BAIXADA:     653 m            

DISTANCIA: 20 km             DIFICULTADE: Media             TIPO DE RUTA: Circular         

MAPA: I.G.N. – 12 – IV  

SINOPSE: Esta ruta amósanos un espectacular paisaxe dende o cume Llan de Cubel, da rasa costeira así como da Cordilleira Cantábrica. Pásese polas brañas de Teixidiello, Folgueirúa, La Puerca e El Cueto.

DESCRICIÓN DA RUTA: A Ruta das Brañas Vaqueiras comeza xunto á interesante igrexa de San Martín de Luiña, camiñando ata o núcleo de Castañedo para baixar cara ao río Uncín, preto da praia da Concha de Artedo.

            Pasado o río e a vía do tren por dúas pontes, comeza unha suave subida polas abas da serra de Pumar. A ruta, ben sinalizada, segue por ampla pista pola que vamos gañando altura comezando a ver todos os núcleos do concello: San Martín de Luiña, Lamuño, Salamir, Soto de Luiña, Pramaro, Oviñana, etc.

            Logo de sobordar as faldras de Llan de Cubel, a ruta fai un xiro á dereita cara a unha casa sen teito. Baixamos xunto a dita casa para coller un sendeiro medio tapado de silvas ata que entroncamos nunha pista. Seguimos esta uns metro para deixala por un sendeiro que sae pola nosa esquerda e que nos levará polo medio do bosque a braña de Teixidiello, unha das máis altas desta serra. Agora seguimos por pista para pasar preto das brañas de Folgueirúa, La Puerca, Gallinero e El Cueto. Dende esta última temos unha pronunciada baixada ata o río Uncín o cal temos que atravesar sen que exista ningunha ponte. Logo entre bosques e prados chegamos a unha boa pista que nos leva de seguida a igrexa de San Martín de Luiña.

            Hai unha variante de gran interese, que alonga o percorrido en dez quilómetros. Esta variante cóllese seguindo a pista que nos sobe polas faldras de Llan de Cubel e, en lugar de torcer á Teixidiello, seguimos de fronte ata acadar o chamado Camino de Los Asturianos, que pasa tras as Peñas de los Vientos e o parque eólico alí instalado, para cruzar a Sierra de los Vientos e chegar a Brañaseca, dende a cal se baixa ao val dos tres ríos empezando a subida á Teixidiello, lugar dende o cal seguimos a ruta principal que baixa a San Martín de Luiña.

SITUACIÓN: Concello de Allande (Asturias)

PUNTO DE PARTIDA: Berducedo (900 m)

ACCESO: Berducedo está situado na estrada AS – 14 que une Grandas de Salime con Pola de Allande.

HORARIO: 5/6 horas                   DESNIVÉIS: Subida: 494 m - Baixada: 856 m                        

DISTANCIA: 19 km             DIFICULTADE: Media             TIPO DE RUTA:Travesía                                

MAPAS: I.G.N. – 50 – I – II – III

SINOPSE: Esta ruta percorre un tramo do Camiño Primitivo de Santiago, pero en sentido contrario. Segundo a maioría das opinións é unha das etapas máis fermosa do Camiño Primitivo. As vistas panorámicas, posiblemente, sexan o que máis destaca desta ruta, suavizándose moito o nivel de dificultade ao facer este tramo ao revés, por ser o desnivel máis esixente en baixada.

DESCRICIÓN DA RUTA: Saímos de Berducedo seguindo o Camiño Primitivo, pero en sentido contrario. De seguida temos que incorporarnos á estrada AS – 14 abandonándoa pouco despois para internarnos por un piñeiral que nos achega á aldea de Lago.

            Neste punto, deixamos a estrada para seguir por terreo chan que nos amosa fermosas vistas dos vales do arredor e despois dunha pequena baixada entramos en Montefurado, aldea de catro casas de pedra situada preto dos mil metros de altitude, con vistas excepcionais e cunha capela adicada a Santiago.

            O camiño segue deixando a estrada á nosa esquerda, por terreo pedregoso, para comenzar o tramo máis pendente do día que nos levará ao porto de El Palo (1.146 m).

            Neste lugar temos a opción de deixar o Camiño Primitivo, e subir ao pico Panchón (1.411 m), teito do concello de Allande, superando uns 265 metros de desnivel baixando, logo, pola braña Braniecha.

            O Camiño Primitivo, dende o porto de El Palo segue baixando con forte pendente dentro dunha fermosa paisaxe, introducíndonos entre a vexetación propia da alta montaña.

            Cruzamos o río Nisón un par de veces por pontes de madeira pasando xunto ao casarío de Reigada, logo atravesamos tamén varios regatos que baixan da serra de Fonfaraón, agora entre abundante vexetación, sempre polo val do río Nisón, chegando así ao desvío do albergue de Peñaseita.

            Continuamos de fronte xunto ao río e de seguida subimos á estrada seguindo por ela pouco máis de un quilómetro ata Pola de Allande.

(Lagos de Enol – Vega de Orandi – Covadonga)

SITUACIÓN: Canas de Onís (Asturias)

PUNTO DE PARTIDA: Aparcamento de Buferrera

ACCESO: Desde a estrada AS – 114 (Arriondas – Panes) cóllese a AS – 262 que vai a Covadonga e desde aquí sae a estrada que en 12 kilómetros nos leva ós lagos

HORARIO: 5/6 horas             DESNIVEL: 1.055 m de baixada                        DISTANCIA: 14 km            

DIFICULTADE: Media            TIPO DE RUTA: Travesía                     MAPA: I.G.N. – 55 – I – II

DESCRICIÓN DA RUTA: Comezamos a camiñada no aparcadoiro de La Buferrera para subir ao Centro de Interpretación. Pasado o centro e as minas de Buferrera chegamos as campeiras de Ercina. Achegámonos ao lago pola súa marxe dereita camiñando por esponxosa herba ata que atopamos un sendeiro que nos leva a unha fonte na que podemos abastecernos de auga.

            Seguimos polo sendeiro coas fermosas vistas que acompañan o entorno, chegando así á parte posterior do lago, onde existe un cartel informativo que nos indica a dirección que debemos seguir cara ao lago Bricial, que solo está cuberto de auga en tempos de choiva.

            Subimos un pequeno repeito para pasar xunto a cabana de Las Reblagas e seguindo as marcas aparece de seguida á nosa esquerda a bagoada que aloxa o lago Bricial tendo pola dereita un pequeno bosque onde se asentan algunhas cabanas de pastores.

            O sendeiro diríxese cara á dereita, introducíndonos no conxunto de cabanas, que unha vez pasadas e logo de saír da arborada aparecendo, de fronte, unha forte subida. Neste punto temos que poñer atención porque debemos xirar á esquerda cando atopemos unha rocha na que a marca nos indica un cambio de dirección, abandonando o sendeiro e dirixímonos á nosa esquerda a media ladeira, pasando por entre rochas nas que de seguida atoparemos novas sinais.

            Comezamos unha pequena baixada entre zona rochosa no medio dun entorno fermoso. O camiño lévanos polo monte Palomberu á Vega de Enol onde collemos a pista cara á dereita ata o lago Enol o cal bordeamos deixando á nosa dereita para subir pola pista ata o Collado Les Veleres.

            No cimbro de Les Veleres imos paralelos entre a estrada e a Porra de Enol en dirección oeste para baixar a braña de La Fana. Seguimos o camiño pola Vega de Fondos pasando polo cimbro de El Sellón que da pasa á Vega Las Traviesas. O camiño ben marcado lévanos á braña de Severín e a cunca do río Mestas.

            Así chegamos a Les Mestes onde seguimos pola beira do río ata entrar na fermosa Vega de Orandi, que cruzamos en toda a súa lonxitude para rematar saltando por riba dunha parede.

            Aquí temos a opción de subir ao pico Sienra (755 m) que, a pesar da súa modesta altitude, amósanos unhas amplas vistas dos cordais interiores, incluíndo os Picos de Europa. Para iso, dende a Vega de Orandi, collemos a Vallina de la Iglesia, sendeiro que pasa xunto a unha fonte e depósito de augas para subir a un amplo cimbro cercado dun bosque de faias. Xiramos á dereita entre un labirinto de rochas de incómodo andar ata que chegamos ao cume.           

          Logo, despois de baixar polo mesmo camiño vemos a cova por onde o río desaparece para saír máis tarde na mesma Santa Cueva. Temos que subir ao cimbro de Orandi e logo a través do monte Auseva, baixar a Covadonga.